Το πραγματικό ξυράφι

Γράφει ο Μανώλης:

Πιστεύω ότι τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το βαθύ και αληθινό ξύρισμα τού ξυραφιού· και δεν είναι θέμα νοσταλγίας. είναι θέμα αποτελεσματικότητας.

Όσοι  βέβαια ξυρίζονται με λεπίδες και μηχανές καλά κάνουν, «άξιοι», γιατί είναι πολύ καλύτεροι από εκείνους που χρησιμοποιούν φιαλίδια πεπιεσμένου αφρού με συντηρητικά, και πλαστικά παιχνιδάκια με τρεις, πέντε και σε λίγο επτά λεπιδίτσες (ανά δυο προστίθενται εξελικτικά).

Το ξυράφι δεν χρειάζεται ακονιστή σπεσιαλίστα, χρειάζεται όμως κάποιες φροντίδες πού πρέπει να τηρούνται ευλαβικά:

Α. Ο χρήστης ακονίζει το ξυράφι μόνος του, μία φορά το χρόνο σε πέτρα αρίστης ποιότητας, π.χ. Βελγίου, και όχι πάνω από 20 περάσματα τη φορά.

Β. Όλες τις άλλες φορές περνάει το ξυράφι μόνο στο λουρί λίγο πριν από το ξύρισμα. Προτείνω το λουρί Strop Illinois 827.

Πολλοί ίσως θεωρούν ότι χρειάζεται επαγγελματίας τροχιστής για το ξυράφι (παρεμπιπτόντως, ο κύριος Στράτος στην οδό Μάρνη είναι πολύ καλός τροχιστής). Όμως ο επαγγελματίας τροχιστής είναι απαραίτητος μόνο για τα ξυράφια των παλιών μπαρμπέρηδων που κάνανε τριάντα και σαράντα ξυρίσματα ημερησίως. Στην πραγματικότητα ένα ξυράφι μπορεί να κάνει ΕΝΑ ξύρισμα ανά 48ωρο, σύμφωνα με την English Barbering School, και βέβαια αυτός ο κανόνας δεν ήταν εφικτός στα μπαρμπέρικα, όπου δεν μπορούσαν να έχουν ένα ξυράφι ανά πελάτη.

Στην δική μας όμως περίπτωση, του ατομικού χρήστη, αν έχεις δύο ξυράφια είναι υπεραρκετά· και μετά από εκατό χρόνια θα φύγεις από τη ζωή χωρίς να έχουν τροχισθεί ποτέ. Και επί πλέον δεν θα έχει γεμίσει ένα μέρος αυτού του πλανήτη με φιαλίδια αφρού και πλαστικά των πολλών λεπίδων.

Η εμπειρία μου όσον αφορά στα ξυράφια είναι στη διάθεσή σας.

-Μανώλης

 

Ξυράφι, πέτρα ακονίσματος (δεξιά), λουρί (κάτω).